Eminem - Music To Be Murdered By (Albüm İncelemesi) - Eminem Turkey | Eminem Hakkında Haberler, Çeviriler, Videolar

Breaking

4 Şubat 2020

Eminem - Music To Be Murdered By (Albüm İncelemesi)


İlgili resim

Eminem.. Tüm zamanların en çok konuşulan sanatçılarından biri. 90'ların sonları ve 2000'lerin başında piyasaya damgasını vurup, sonrasında büyük bir düşüşe geçmişti. 2010'lu yıllarda yeniden yükselip son 10 yıla; 4 solo, 1 Bad Meets Evil, 1'de toplama albüm ile 6 albüm sığdırmayı başarıp, mainstream piyasasında Slaughterhouse ve Yelawolf'un yükselmesini sağlamıştı.

Ancak 2018'de ilginç şeyler oldu. Yeni solo albümü Revival ile her şey değişti. Gerçekten değişti.. Domino etkisi albümün beğenilmemesiyle başladı; sert eleştiriler bir kenara, dalga konusu yapacak kadar ileri gidenler oldu. Hatta bildiğiniz gibi Joe Budden bile Revival'ı yerden yere vurmaktan çekinmedi. Marshall için daha da kötüsü, Revival'ın tüm bu eleştirileri hak edecek kadar kötü bir albüm olmasıydı. Sonrasında nasıl devam ettiğini biliyorsunuz; ortalık karıştı, Slaughterhouse dağıldı, Royce, Crook ve Joell, Eminem'in safında durdu, Royce, "Eminem'e dokunanın kariyerini bitiririm" tweetleriyle piyasaya korku saldı (yapar), Joe Budden dışlandı ve Em, daha fazla beklemeden kariyerinde ilk defa hiçbir tanıtım yapmadan herkese sağlam geçirdiği 'Kamikaze' albümünü saldı. Bu albümle bozulan imajını yeniden düzelterek hala ne denli yetenekli ve tehlikeli bir rapper olduğunu kafalarına vura vura gösterdi. Durdu mu ? Hayır. Albümden sonra Mumble rapperlara ateşli saldırılar düzenledi, MGK ile dissleşti, Lord Jamar'la atıştı, Nick Cannon'ı dissledi, Ja Rule'a sataştı... Bitti mi ? Hayır.. 2020'li yıllara 'Alfred Hitchcock' vari kanlı bir giriş yaparak yeniden yakaladığı ivmeyi koruyup, öfkesini sürdürdü..

Şimdi bi' nefeslenelim. Albüme geçmeden önce önemli bir ayrıntıyı vurgulamak için bir virgül koyuyorum; Eminem'in Revival ile maruz kaldığı 'haklı' eleştirilerden sonra yaptığı her şarkıda ve konuk olduğu her albümde çok iyi performanslar vermesi, eleştirilere sert yanıt verse de onlardan ders çıkarmayı bilecek kadar olgun bir MC olduğunu gösteriyor. Öyle ki normalde solo albüm için en az 4 yıl beklediğimiz Em, son 25 ay'a, 2 albüm daha sığdırdı.. Üstelik albümleri için artık promosyon yapmayacağını açıkladı. (İki albümde promosyonsuz listeleri alt üst etti)

Music To Be Murdered By'a geçecek olursak, albümün konsepti besteci Alfred Hitchcock'un "Alfred Hitchcock Music to Be Murdered By" isimli (1958) toplama albümünden esinlenilmiş. Son 10 yıldaki diğer albümlerine kıyasla daha iyi bir konsepte ve çok daha sağlam konuk sanatçı listesine sahip. Çok uzatmadan başlayalım.


1. Premonition (Intro)
Prodüksiyon: Dr. Dre, Mark Batson, Luis Resto & Dawaun Parker

Albüme bir kadının katledilmesiyle başlıyoruz. Alfred Hitchcock'un sunumundan sonra beatin ilk vurduğu anda Nikki Grier'ın muazzamm girişiyle kusursuz bir korku motifi oluşturulmuş. Revival albümünden sonra yaşanan olaylar ve öncesi hakkında değerlendirme yaparak giriyor Em. Öncesinde eski coşkusunu kaybetmişken Revival sonrasında aldığı eleştiriler sayesinde yeniden havaya girdiğini belirtiyor. Kamikaze ile herkese güçlü bir cevap verdiğini ve artık eleştirileri takmadığının mesajını veriyor. Daha önce de söylediği gibi tek beklentisinin bu müzikte uzun zamandır sahne alan rapçiler gibi saygı olduğunu söylüyor. Verse'ün sonlarında da herkese sağlam bir gözdağı vermeyi ihmal etmiyor ki orada dudak uçuklatıcı bir kelime oyunu var. Eski tarzını andıran flowuyla da beate çok iyi oturduğunu görüyoruz.

Prodüksiyon koltuğundaki Aftermath takımı o kadar ustaca bir iş çıkarmış ki albümdeki en iyi iki altyapıdan biri burada. Dr. Dre'nin prodüktörlüğünü yaptığı Kam'ın, ''Murder Dem Murderers'' parçasından kesilen sample üzerine kurulmuş. Giriş bölümü ve Alfred Hitchcock sample'ına dokunulmamış. Ancak orjinali tam bir old-school prodüksiyonuyken burada daha modern bir klasik hip-hop prodüksiyonu var. Nikki Grier'ın okuduğu hook kısmı da bu beat'e daha güzel yakışamazdı. Parça'da görev alan herkesin işçiliği şahane.

Bu parça aynı zamanda 'spoken-word' tekniğine harika bir örnek. Buradaki sert mesajlar albümün geri kalanında neler olacağının habercisi..

''...Only way that you're ahead of me's alphabetically
'Cause if you diss me I'm coming after you like the letter V..''

9.5/10 

2. Unaccommodating ft. Young M.A.
Prodüksiyon: Tim Suby & Eminem

Eminem ve Young M.A'in piyasa eleştirmenlerini 'tiye' aldığı 'Unaccommodating' ile devam ediyoruz albüme.

İlk verse'te Young M.A iyi bir açılış yapıyor (504 Boyz - Wobble Wobble referansı var), ancak devamını getiremiyor. İyi bir flow ile başlayarak ilk linelarda gayet iyi görünürken, verse'ün geri kalanı “cat-n-hat'' şeklinde devam ediyor. Bence Young M.A özelinde büyük bir hayal kırıklığı bu. Hayran kazanmak için gerçekten büyük bir fırsatı kaçırdığını düşünüyorum. Joyner Lucas'ın, ''Lucky You'' performansından etkilenseydin bari.. Neyse ki Em şarkıya adeta ders verir gibi giriş yapıyor. Flowlarını switchleme şekli o kadar etkileyici ki beat üzerinde akrobasi yapıyormuş gibi hissettiriyor. Lirikal olarakta bir iki kötü satıra rağmen çok üst düzeyde.

Özellikle ilk verse'ün sonlarında üst üste sağlam metaforlardan sonra gelen ''Notorious B.I.G, Grand Puba, Ice Cube, Poor Righteous Teachers, The Blueprint (Jay-Z) ve The D.O.C. (Formula)'' referanslarını aynı anda kullandığı olağanüstü bir metafor var.. Hook bölümünü de zekice bir wordplay ile, devam eden verse'ün parçasıymış gibi yazmış. İkinci verse'te de lirizmi aynı seviyede devam ediyor. Burada da Redman ve Method Man'in ''Cereal Killer'' parçasından çok sağlam bir referans var. (Aslında o parçadan referans aldığı satırda da Method Man, Eminem referansı yapıyor.)

Tim Suby ve Eminem'in birlikte yaptığı beat benim hoşuma gitti. Hip-hop klasiklerinden Masta Ace'in ''Slaughtahouse'' (1993) parçasından kesilen drum sample üzerine kurulmuş bir Trap prodüksiyon. Young M.A'in elinde basit göründüğüne bakmayın, Eminem farklı flow örnekleriyle beatin kalitesini ortaya çıkarmış. Sağlam lirizmiyle de kaliteyi belli bir seviyeye getirmiş. Şarkıyı dinlerken keşke Young M.A yerine Joyner Lucas olsaydı dedim.

8/10 

3. You Gon' Learn ft. Royce da 5'9'' & White Gold
Prodüksiyon: Luis Resto, Eminem & Royce da 5'9''

Tekrar tekrar dinlediğim ''You Gon' Learn'' ile iki büyük savaşçının hikayesine dalıyoruz. Royce ve Em, yıldız statüsüne ulaşma yolunda yaşadıklarını anlatıyor. Hayatla olan uğraşlarında zorluğun her türlüsünü yaşamış iki kurt rapçi, gösterdikleri azim sayesinde her şeye rağmen hayatta kalarak kendi değerlerine tutunduklarını görüyoruz.

Royce, bu zorluklara daha derinden bakıyor. Şöhretin değersizliğinden ve kendisini hayata bağlayan eşi ve çocuklarından bahsediyor. Ayrımcılığın hayatı boyunca nereye giderse gitsin peşinden geleceğini ve çocuklarını bundan korumaya çalıştığını belirtiyor. Siyah ayrılıkçılığın arttığı Amerika'da beyaz ve ayrıcalıklı politikacıları eleştirerek, çoğunun anlamadığına inandığı ayrışma ve ayrılma arasındaki farkı çok güzel tanımlıyor. Royce da 5'9'', bir kez daha neden elit seviye bir MC olduğunu fazlasıyla kanıtlamış bu verse'te..

Eminem ise bu müziğe ilk adım attığı zamanlardan giriyor. Beş parasız ve elindeki tek atımlık şansı dışında hiçbir şeyinin olmadığı, hayatının en dip zamanlarından günümüze kadar girdiği her beat'i parçaladığı söyleyerek, istek ve kararlılığa bağlı kalmanın önemini vurguluyor. Yıllarca her şeyini vererek bu müziğin büyük bir parçası olduğunu ima ederek yeni yetmelerin kültürü yok etmemesi için kendini sorumlu hissediyor. Bu işe saygı duymamalarından rahatsızlık duyarak, auto-tune kullanan rapçilere saldırıyor ki burada yaptığı referanslar Tee Grizzley ve Nick Cannon'a gönderme de içeriyor. Mumble rappers to be murdered by Eminem...

Royce ve Eminem size ilham verirken, albümün en güzel nakaratına imza atan White Gold ise umut aşılıyor. Eminem'in agresifleştiği son bölümlerde prodüksiyonun gittikçe yoğunlaştığı kısım şarkının en güzel yeri. Billy Preston'ın, Syreeta ile yaptığı efsane düet “With You I’m Born Again” parçasından kesilen ad-lip, verselerin geneline çok güzel yedirilmiş.

Bu prodüksiyon aslında Royce da 5’9''ın, ''The Allegory'' albümünde olacaktı. Kendi albümü için hazırladığı altyapıyı Marshall'ın çok beğenmesi üzerine; ''İstersen alabilirsin? Benim olan senindir'' diyerek Eminem'e vermesini; ''Ona verdim ve sihrini yaptı.'' diyerek açıklıyor Royce. Daha da ilginci kendi albümü için hazırladığı bir başka beati (Darkness), Eminem'in fikrini almak için yolladığında (kendisinden daha tecrübeli bir yapımcı olmasından dolayı), Eminem'in onu da beğenmesi üzerine Royce dayanamayıp o beati de hediye etmiş.

Eminem mi tam bir ölücü, yoksa Royce mu harika bir arkadaş orasını bilemedim ama iki şarkı da zaten Royce'un hissini taşıyor...

10/10 

4. Alfred (Interlude)
Prodüksiyon: Dr. Dre, Andre Brissett & Dawaun Parker 

“Alfred” interlude'u, Alfred Hitchcock‘ın Music to Be Murdered By adlı toplama albümündeki açılış parçasından ürkütücü bir sample yer alıyor:

''How do you do? Ladies and gentlemen
My name is Alfred Hitchcock and this is Music To Be Murdered By    
It is mood music in a jugular vein
So why don't you relax? Lean back and enjoy yourself
Until the coroner comes...''


5. Those Kinda Nights ft. Ed Sheeran
Prodüksiyon: D.A. Doman, Fred Gibson & Eminem

Harika bir başlangıcın ardından Eminem'in yeni Rihannası, Ed Sheeran'la bir araya geldiği ''Those Kinda Nights'' ile albümün 'wack' grubuna giriş yapıyoruz. Albümdeki az sayıdaki radyo dostu parçalardan biri. Tamamen orada burada çalınsın diye yapılmış eğlence parçası. Shady club maceralarını anlatıyor. Zayıf pop beat ve pop nakaratlarını Eminem'e yakıştıramıyorum. Revival'da yaptıkları ''River'' en azından daha yaratıcı bir çalışmaydı.

6/10 

6. In Too Deep
Prodüksiyon: Tim Suby & Eminem

Eminem'in her albümünde en az bir-iki adet kadın/erkek ilişkisi temalı şarkı olur. Her parça'da konu farklı bir boyutlardan ele alınır. Bu kez kıskançlığın olumsuz sonuçlarını ve iki kadınla aynı anda ilişki yaşamanın zorluklarını ele almış. Yeni nesil ''İndie'' prodüksiyon zayıf. Zaten hip-hop prodüksiyonu da değil. Tema sıkıcı, lirikler iyi-kötü.. Keşke albüme koymasaymış dediğim iki parçadan biri.

6.5/10 

7. Godzilla ft. Juice WRLD
Prodüksiyon: D.A. Doman & Eminem

Slim Shady canavara dönüşerek Godzilla olarak karşımızda. Baştan sona tekniğini oldukça iyi sergilediği parçada birinci sınıf flow kalitesi göze çarpıyor. Özellikle üçüncü verse'ün sonunda duyup duyabileceğiniz en pürüzsüz flowlardan biri var. Böyle bir flowu yapmak için elit seviye flow ustası olmak gerek. Eminem bunları çok kolay gösteriyor. Bu konudaki sıkıntısı flowu sunum şeklinde. Şu ana kadar ki hız denemelerini hep basit beatler üzerinde yaptı. Dağınık ilerlemeyen bir ritimle kendini kısıtlamak istemediği için bu tarz bir zemini tercih ediyor olabilir. Ancak kaliteli bir altyapıda bu flowlarının daha değerli görüneceğini düşünüyorum. Lyricism departmanında da şarkı boyunca gayet iyi. Üçüncü verse'deki punchlineları bayağı sağlam. Yine de şarkı genelinde ''lyrical miracle'' havası yok değil..

Hook kısımlarında ise yakın zamanda hayatını kaybeden genç rapper Juice WRLD var. Juice, Eminem'i en büyük ilham kaynaklarından biri olarak gördüğünü açıklamıştı. “Lean Wit Me” şarkısında da Eminem'den bahsetmiş, Marshall ise bu çağrısını yanıtsız bırakmayıp onunla çalışmıştı. Juice hayatını kaybetse bile şarkıyı albümde yayınlaması güzel bir hareket. Söylediği nakarata tek başına baktığımızda gayet hoş. Ancak Eminem ile hiç uyuşmuyor bu nakaratlar.

21 yaşında hayatını kaybeden Juice WRLD ile efsane Kobe Bryant ve kızı Gianna Bryant'ı saygıyla anıyoruz. R.I.P.

7.5/10 

8. Darkness
Prodüksiyon: Royce da 5'9'', Eminem & Luis Resto

Eminem bir süredir politik mesajlar içeren parçalar yapıyordu. Bu kez daha güçlü bir mesaj ile fazlasıyla derin bir parçayla karşımızda. Şarkı, 2017'deki Las Vegas saldırısı üzerinden, Amerika'nın silah yasası problemine dikkat çeken bir storytelling parçası. Adı gibi karanlık olan hikayeyi Las Vegas saldırısını düzenleyen Stephen Paddock'ın bakış açısından dinliyoruz.

İlk iki verse'te Marshall, suikastçi Stephen Paddock ile kendi arasında bir paralellik kuruyor. Bunu yaparken dinleyicinin odak noktasını kendine çekiyor. Üçüncü verse gelmeden şarkının çift anlamlı olduğunu göstermiyor. Asıl vurucu kısım hikaye'nin tüm akışının değiştiği anda; sahne korkusu yaşayan ve psikolojik sorunları olan Marshall'ı değil, birazdan izleyicileri öldürecek olan suikastçiyi dinlediğimizi anlıyoruz. Burada tüyleri diken diken eden bir sunum var.. Konseptin oldukça yaratıcı kullanıldığını görüyoruz.

Royce da 5'9'' imzalı prodüksiyonun depresif/karanlık temaya etkisi çok büyük. Bu tip hikaye parçalarında prodüksiyon ve anlatım şekli çok değerli. Dinleyiciyi sıkmadan, ilerledikçe daha derinlere götürüp, vurucu bir yolculuğa çıkarabiliyorsa, orada başarılı bir sunum ve çok iyi bir hikaye anlatımı var demektir. Kaldı ki Darkness'ta çok daha fazlası var; Hikayeyi katilin perspektifinden dinledik, ama yaşadığı karanlığı Marshall'ın perspektifinden hissettik. Bunu yaparken de satır aralarında bireysel silahlanmanın sonuçlarını gösterip, Amerikan hukukunun bu konuya yaklaşımını eleştiriyor. Her satır çift anlamlı ve kendi içinde inanılmaz bir derinliğe sahip. Kelimesi kelimesine her ayrıntı delicesine yaratıcı. Eminem tartışmasız bir şekilde hip-hop tarihinin en iyi storytelling yazarlarından biri. Daha önce buna yakın bir şey dinlediğimi hatırlamıyorum. Son yıllarda yaptığı nispeten zayıf politik parçalardan sonra Darkness bambaşka bir seviyede.

10/10 

9. Leaving Heaven ft. Skylar Grey
Prodüksiyon: Skylar Grey & Eminem

Marshall'ın en çok içselleştiği şarkıdayız. Haziran 2019'da hayata gözlerini yuman hiç tanımadığı babasına (Marshall Bruce Mathers, Jr.) öfkeyle veda ediyor. Aynı zamanda başarısından ve onu bugünkü adama dönüştüren şeyden bahsediyor. Öfke, nefret ve acı dolu parça, bana 'Cleanin' Out My Closet'i hatırlattı.

Babası olmadan berbat bir çocukluk geçirdi Marshall. Okulundaki çocuklar ona zorbalık yaptığında ya da beyaz olduğu için 8 yaşındayken üç siyah çocuk tarafından komaya sokulduğunda onu koruyacak bir babası yoktu. Bu kadar kötü bir hayattan tek başına kurtulup ünlü olduğunda babası, elinde bebeklik resimleriyle medya üzerinden onunla temas kurmak istedi. Üçüncü verse'te acısını sesinden duyabilirsiniz. 

Babasıyla ilgili sahip olduğu tek memnuniyet, onu daha bebekken terk etmesi. Çünkü babası hayatında olsaydı kelimenin tam anlamıyla her şey değişecekti. Bugün bildiğimiz Eminem yerine, sabit bir ilişkiye ve normal bir hayata sahip biri olacaktı. Muhtemelen bağımlı olmazdı, hatta rap bile yapmazdı. Ölü bir baba ve kötü bir anneye sahip olmadan Eminem olamazdı. Sadece Marshall olurdu. Bu yüzden onu terk etmesini, cezasını memnuniyetle ödediği bir fatura gibi görüyor.

Şarkının başarılı prodüksiyonunda, Eminem için şarkı üreten ilk kadın olan Skylar Grey var. Yine onun söylediği nakaratı ilk defa bu kadar etkileyici buldum. Şarkıdaki duygu Skylar'ın sesiyle daha güçlü hissediliyor. Bu ikilinin son 10 yılda bir araya geldikleri bütün şarkılar arasında tartışmasız en iyi iş bu. Böyle yapacaksanız birlikte çalışmanızda hiçbir sorun yok..

10/10

10. Yah Yah ft. Black Thought, Q-Tip, dEnAun & Royce da 5'9''
Prodüksiyon: dEnAun

Ateş parçası gibi bir Banger'da sıra...

Baştan belirteyim; şarkıda Busta Rhymes yok, ama ruhu kesinlikle buralarda.. Sadece o değil; Das EFX, Wu Tang, Brand Nubian'dan Public Enemy'e, Slick Rick'ten Treach'e, Rakim'den G Rap'e, Big Pun'ın flowundan, Big L'in punchline'ına hepsinin ruhu burada, barların arasında, alev alev.. Eski günleri yaşamış üç büyük MC, old school hip hop'ın büyük ustalarına saygılarını sunuyor. Bunu yaparken lyricism'in sınırlarını zorluyorlar.

Royce da 5'9'' muhteşem bir giriş yapıyor. Referansları, punchlineları ve flowu muazzam kalitede. Royce'u test etmeye kalkışmayın. Eğer birkaç bar daha uzun olsaydı parçadaki en iyi verse onundu. Nakaratta Royce'a eşlik eden isim başka bir usta Q-Tip. Nakarat gerçekten çok iyi. Slaughterhouse, İce Cube ve Wu Tang referanslarının yanında Busta Rhymes'ın hip hop klasiği, ''Woo Hah!! Got You All in Check'' sample'ı şarkıya kimliğini kazandırmış. Yalnız prodüksiyon çok kötü. Mr. Porter normalde en güvendiğim prodüktörlerden biridir. Ancak beat sert olsa da neredeyse gürültüden ibaret desem yanlış olmaz. James Brown'ın, ''Blind Man Can See It'' parçasından kestiği drum sample koca prodüksiyonu kurtarmış.. Prodüksiyon böyle olunca verselerin asıl kalitesi anlaşılmıyor. Bu verseler çok daha iyi bir prodüksiyonu hak ediyordu.

Parça'nın yıldızı Black Thought yine başka boyutta.👽 Deyim yerindeyse beat'i güçlü çenesiyle çırpan vahşi bir yırtıcı (Indaminus Rex) modunda. Her zaman ki gibi tek bir filler line yok, hiçbir kelime israfı yok. Her şey keskin! Parçadaki en lirikal verse'e imza atıyor. Son 10 yılda albümüne konuk olup üstünlük kurmadığı MC yok. Seri katil..

Öcü adam'dan sonra kapanışı Slim Shady yapıyor. Bu ana kadar zaten alev gibi olan parça, Eminem'in flowlarıyla ateş topuna dönüşüyor. Ustaca wordplayler ve üst üste punchlineların ardından verse'ün sonundaki büyük bir bölümü, toplam 27 hip hop efsanesine saygısını sunmak için ayırması bence müthiş bir hareket. MGK'yı günahlarından arındırdıktan hemen sonraki bölümden bahsediyorum. Dr. Dre'ye de özel bir teşekkür ediyor. Black Thought, uzaylı lyricismi ile öne çıksa da Em ve Royce'u kötü gösterdiğini düşünmüyorum.

Şarkı'nın en zirve anı; Black Thought'un beat'i parçaladığı sırada, ''...Top five, I'm where the legends are..'' kısmında, Eminem'in ''Keep going'' diye bağırdığı an..🔥🔥 Gerçek hip hop dinleyicileri itfaiyeyi aradı bile..

9/10 

11. Stepdad (Intro)
Prodüksiyon: Dr. Dre

Öz babasına öfkeyle veda ettiği ''Leaving Heaven''dan sonra bu kez üvey babasına nefretini kusmaya hazırlanıyor Em. Her verse'te başka bir boyut kazandırdığı hikayesini anlatmadan önce, biraz sonra bahsedeceği bir olaya şahitlik etmemizi istiyor.

Bu skitte 7 yaşındaki Marshall'ın, üvey babasından haksız yere gördüğü fiziksel şiddeti dinlerken, üvey babasının savurduğu küfürler arasında Marshall'ın yalvarışları, çığlıklara dönüşüyor...

12. Stepdad
Prodüksiyon: The Alchemist, Eminem & Luis Resto

Hikaye'ye başlayalım.

İlk verse'te, daha 6 yaşındayken üvey babasının, annesine uyguladığı şiddete tanık olan Marshall'ın psikolojisinin darmadağın olduğunu görüyoruz. Üvey babası yüzünden hayatı alt üst durumda ve çok sonradan yaşayacağı kişilik bölünmesi daha o zamanlar baş göstermeye başlıyor. Üvey babasının attığı tekme ile ölen köpeğinden sonra ona karşı duyduğu öfke ve nefret iyice büyüyor..

İkinci verse'te, gün geçtikçe içindeki öfkeyi saklamakta zorlanan Marshall, sapkın üvey babasından olmayan bir nedenle işkence görüyor. Ona karşı koymak istiyor ama daha çok küçük. Onu öldürebilemeyi diliyor. 7 yaşındaki bir çocuğun hayallerinde üvey babasını öldürme fantezileri var. Uyurken siyanür enjekte ettiğini hayal ediyor. Üvey babasının sürekli suç işlemesine rağmen polislerin ona bir şey yapmadığını belirtiyor. Ondan çok korkuyor.. Onu kızdıracak bir şey yapmamaya çalışıyor.

Son verse'e gelirken, aradan geçen birkaç yılda Marshall büyüyor. Boy atıyor, güçleniyor ve artık üvey babasına karşı koyabileceğini düşünüyor. Bir gece evde arkadaşlarıyla yerde boyama yaparken, olay çıkarmaya çalışan üvey babası bilerek koluna basıyor. Canı yanan Marshall küfür ederek odasına kaçıyor. Üvey babasının peşinden geleceğini bildiği için kendini odaya kilitleyip eline bir sopa alarak onu bekliyor. Kapıyı tekmeleyerek kıran üvey babasının kafasına sopayı bütün gücüyle indiriyor. Yatağının kenarına düştüğünü gördüğünde içini korku sarıyor. Ancak çocukluğu üvey babası yüzünden travmalarla dolu geçen bir çocuğun öfkesi, korkuya her zaman üstün gelir. Sopayı bırakıp onu elleriyle öldürüyor. Ve en sonda da çocukluk travmasını köpeğinin yanına gömüyor..

Eminem bu parçada aslında 10 yaşındaki acı çekmiş bir çocuğun (kendisinin) hayalini gerçekleştiriyor. Gerçekte öldürmediği üvey babasını kalemiyle öldürüyor.

Parça'nın özenle yapılmış sert prodüksiyonu The Alchemist imzası taşıyor. Biz de yıllardır beklediğimiz Eminem & Alchemist çalışmasına nihayet kavuşuyoruz. Hip-hop tarihindeki müzik arşivi en geniş prodüktörlerden biri olan Alchemist, tüm prodüksiyonu Arjantinli müzisyen Luis Alberto Spinetta'nın, Pescado Rabioso grubuna ait ''Ámame Peteribí'' sample'ı üzerine inşa etmiş. Nakaratta da bunu görüyoruz. Bu şarkıyı, Eminem'in prime zamanlarındaki albümlerden hangisine koyarsanız koyun hiçbirinde sırıtmayacaktır. Zaten storytelling biçimini SSLP'deki ''Brain Damage''e benzetebilirsiniz.

Sonuçta kaç insan sadece bir kalemle birilerini öldürebilir ki ? John Wick, Joker... Shady!?

10/10

13. Marsh
Prodüksiyon: Eminem & Luis Resto

Bol referanslı klasik bir Slim Shady parçası olan Marsh (a.k.a Martian), Shady'nin uzaylı formunda Eminem'i ele geçirmesiyle başlıyor. Aslında bu bir metafor. Burada Marslı olmanın abartısını kullanıp üç müthiş verse ile dünya dışından olduğunu ifade ediyor. Shady'i ise ilaç etkisiyle gelen paranoyaya benzetiyor ve yine onun için Tanrı benzetmesini kullanıyor.

Şarkı boyunca muhteşem referanslar var; Ryan Reynolds, Invisibl Skratch Piklz, Travis Scott ve E.T. örnekleri bu referansların sadece birkaçı. Üst düzey metaforlar ve kelime oyunlarıyla etkileyici bir performans göstermiş. Ayrıca Iggy Azalea, Cardi B ve MGK için sert göndermeler var. X-Clan, Treach ve Redman'e de saygısını sunuyor.

Parça lirikal anlamda albümün en tepelerinde olmasına rağmen, Heavy bass ağırlıklı altyapısı bayağı zayıf kalmış. Rahatsız edecek kadar değil ama neden canavara dönüştüğü şarkıların altyapıları genel olarak vasat oluyor hiç anlaşılır değil.

7.5/10

14. Never Love Again
Prodüksiyon: Dr. Dre, Dem Joints, Dawaun Parker, Trevor Lawrence Jr. & Fredwreck

Never Love Again, Marshall'ın başarısız bir ilişki ile haplarla olan kişisel ilişkisini aynı anda anlattığı çift anlamlı bir parça. Burada hapları kişileştirerek bir kadınmış gibi hitap ediyor. Ancak bu kadın hayatını mahvettiği için onunla ayrılık aşamasında. İlk verse ayrılık şarkısı gibi başlasa da ikinci verse'ün ortalarından itibaren ilaç metaforu daha güçleniyor. Beat'in değiştiği üçüncü verse'te Eminem'in flowu sertleşiyor ve şarkıdaki ilaç kişileştirmesi daha belirgin bir hal alıyor. Son bölümde kendisini ölümle burun buruna getiren ilaçları terk ediyor ve şarkı bittiğinde hapları tuvalete atarak onlardan kurtuluyor. 

Parça'nın kurgusu harikulade. Dr. Dre beati üzerinde Eminem'in smooth flowu çok güzel akıyor. Beat'in değiştiği kısımda Revival'ın en iyi başarılı parçalarından olan ''Framed''in prodüktörü Fredwreck'in de imzası var. Özellikle o kısım şarkının en güzel kısmı. Dinlenilebilirliği yükselttiğini düşünüyorum. Ayrıca albüm boyunca kullandığı double-entendre tekniğini en güzel icra ettiği şarkılardan biri.

9/10

15. Little Engine
Prodüksiyon: Trevor Lawrence Jr. Dawaun Parker, Eric ''Blue Tooth'' Griggs & Dr. Dre

Psikopat Slim'in şiddetli alışkanlıkları yine baş gösteriyor. İkinci kişiliği ile olan iç çatışmasını ve hap bağımlılığından bahsetse de şeytani yanını sergilemekten kaçınmıyor. Anlayacağınız yine bir cinayet işlenmek üzere..

Parça gayet istenilen ürkütücü bir havaya sahip ama olan prodüksiyon tamamlanmamış hissi veriyor. Em lirikal anlamda bazı satırlarda parlıyor, bazı satırlarda normal. Performansı kötü denemez ama albümdeki diğer Slim Shady parçası olan 'Marsh'a geri kalanına kıyasla daha geride.

7/10 

16. Lock It Up ft. Anderson .Paak
Prodüksiyon: Dr. Dre, Dawaun Parker, Eric ''Blue Tooth'' Griggs, Trevor Lawrence Jr. & Dem Joints

Havalı bir parça ile devam ediyoruz. Konuk sanatçı koltuğunda son yıllarda karizmatik sesi ve çok yönlülüğüyle öne çıkan Anderson .Paak var. Şarkı onun verse'ü ile başlıyor. Çok lirikal bir verse değil ama bildiğimiz Anderson .Paak işte. Her zaman havalı. Eminem ile uyumu da dikkat çekici. Zaten verse'ten ve nakarattan anlaşılacağı gibi Anderson daha çok Eminem'e ayak uydurmuş. Konu bütünlüğünü bozmamış. Yeniden Slim Shady kimliğiyle karşımıza çıkan Em ise tekrar Revival'dan sonraki muhteşem dönüşüne dikkat çekiyor ve yine herkese gözdağı veriyor. Performansında bir düşüş yok. İkinci verse'ü albümün en iyi verseleri arasına girer.

Şarkı'nın biraz yapısal sıkıntıları var. Daha uzun olmalıydı bence. Üzerinde biraz daha zaman harcansa potansiyeli yüksek bir şarkıydı. Tadında bırakmışlar sanki. Dr. Dre imzalı, Trap drum üzerinde Hip Hop/R&B karışımı modern prodüksiyon hiç fena değil. Anderson .Paak'ın smooth tarzına daha yakın bir prodüksiyon. Zaten Anderson'un şarkıdaki duruşu çok iyi. İçinde bulunduğu her parçaya kalite kattığını düşünüyorum. Eminem'in de yumuşak nakaratları kullandığını düşünürsek; Ed Sheeran'dan daha uygun bir tercih olabilir.

Bu parça dışında birlikte çalıştıkları iki şarkı daha var; biri Dr. Dre'nin ''Compton'' albümündeki, ''Medicine Man'', diğeriyse ''Bodied'' filminin henüz yayınlanmayan soundtrack albümünden, -boom-bap prodüksiyonlu- ''Freak''.

8/10 

17. Farewell
Prodüksiyon: Ricky Racks & Eminem

Eminem bir kez daha hap bağımlılığını kişileştirerek onlara son kez veda ediyor. Bu sefer ayrılık teması yerine daha romantik bir tema var. Never Love Again'deki double-entendre tekniğinin aynısı kullanılmış. Bağımlılığına karşı duyduğu büyük nefrete rağmen, bağımlı olduğu şeylere hala sevgi duyduğu gerçeğinden kaçamıyor ve bu gerçekten nefret ediyor. Bu nefretle çekişirken aynı zamanda eski eşi Kim içinde göndermeler yapıyor. Şarkı'nın sonunda Never Love Again'deki gibi haplara bir kez daha veda ediyor. Ancak bu veda biraz severek ayrılmaya benziyor..

Şarkı'nın 'Reggae/Dancehall' türündeki altyapısı çok eğlenceli. Neredeyse tamamen Serani'nin, ''No Games'' (2008) parçasının üzerine kurulmuş. Outro kısmında aynı parçadan kesilen çok güzel bir sample var. Şarkıdaki eğlenceli/romantik tema bu sample ile çok güzel pekiştirilmiş.

Bu şarkı Never Love Again'in farklı bir perspektiften işlenmiş hali. Aynı zamanda albümün en eğlenceli parçalardan.

8.5/10

18. No Regrets ft. Don Toliver
Prodüksiyon: D.A. Doman & Eminem

Marshall yine içselleşiyor. Son zamanlarda müzik piyasasında karşılaştığı problemleri ele alıyor bu kez.

Eminem, hiç kuşkusuz hip-hop dünyasında işi en zor rapperların başında geliyor. Çünkü her zaman bir ayağı mainstream piyasasındayken bir ayağı da underground'da oldu. Dolayısıyla herkesi aynı anda mutlu etmesi imkansız. Pop yaptığında Eminem'i ödül törenlerinde görürsünüz. Ancak bunu hip-hop eleştirmenleri hoş karşılamaz. Underground'a biraz yaklaştığında ise piyasa eleştirmenleri tarafından topa tutulur. Fakat herkesin onda yeniden görmek istediği ortak bir şey var; ''Slim Shady''.

İnsanlar Shady'i yeniden istediklerini söylediklerinde, aslında Marshall'ın hayatının parçalandığı zamanları geri istiyorlar. Gerek özel hayatıyla gerek başka konularla sürekli medya'nın tartışma konusu olduğu zamanları istiyorlar. Eminem ise bu şarkıyla tüm bunlara kapıları kapatarak; o günlerin geride kalmasından asla pişman olmadığının mesajını veriyor. Kendisini yöneltilen haksız eleştirilere karşı savaşını sürdürüyor. Kızlarını hedef alan Nick Cannon ve Machine Gun Kelly gibi alt seviye rapçilere de öfkesi hala geçmiş değil. İkinci verse'ün sonundaki benzetmelerle onlara diss atmanın bir atom bombasını, bir karınca yuvasının üstüne bırakmakla eşdeğer olduğunu söyleyerek onları küçümsüyor.

D.A Doman'in yaptığı prodüksiyon çok smooth. Albümdeki diğer iki prodüksiyonuna kıyasla çok daha modern bir işçilik var. Eminem için daha uygun bir zemin. Nakaratta ise Don Toliver var. Sesi çok yumuşak olmasına rağmen genç yıldızın şarkıya katkısı olumlu. Tamamen refleksif bir bakış açısıyla yazması konu bütünlüğünü korumuş. Bunların yanında Eminem'in konuyu hikaye lirikleriyle anlatması şarkıyı çok özel kılıyor. Bu şarkı bana ''Going Through Changes''i hatırlattı.

Psikolojik sorunları, özel hayatında yaşadığı ailevi sıkıntılar, kaybettiği insanlar, hap bağımlılığı ile mücadelesi ve müzik hayatında karşılaştığı problemler derken yıl 2020 oldu.. Biz onunla büyüdük o da defalarca kabuk değiştirmesine rağmen hep ayakta kaldı. Yaşadığı onca şey rap müziğe olan tutkusunu hiç köreltmedi. Benzer sıkıntılarla boğuşan rapperlara destek olup ayağa kalkmalarına yardımcı oldu. (Royce, Lil Wayne, T.I. ve birçok isim..)  O bu müziğin en önde gelen savaşçılarından biri. Onu kendisinden başka hiçbir şey yıkamaz. Kaldı ki ''Recovery'' ile kendisini bile yenmişliği var...

9/10 

19. I Will ft. Joell Ortiz, KXNG Crooked & Royce da 5'9''
Prodüksiyon: Eminem & Luis Resto

Yah Yah'dan sonra bir kez daha yangın söndürücüye ihtiyaç duyabilirsiniz. Çünkü old school dönemindeki halini hatırlatan nakaratıyla Eminem ve dağılan Slaughterhouse, şeytanın dileğini yerine getirmek için geri döndüler..

Daha karanlık olması gereken, bu haliyle D12 zamanlarını andıran prodüksiyonda ilk verse'de mekanın sahibi Royce, piyasaya gözdağı veriyor. Yaptığı işe saygı bekliyor ve new school rapperlara bildiğin 'ağabey' tavsiyesi veriyor. Verse'ün son satırları çok iyi. James Todd (Cool J) ve Black Thought benzetmesiyle bitiriyor. Royce son 10 yılda hip hop'ın bayrağını taşıyan adam. Dağın zirvesindeki kamp onun ve mekanın gerçek sahibi o. İşine bak Norm.

İkinci verse'de Slaughterhouse'ın uzaylısı Crooked var. Yine lyricismiyle rapçi katliamının sanatını icra ediyor.. Yeni yetmeleri hedef alıyor. Üst üste punchlineların ardından ''The Watcher'', ''Guily Conscience'' ve ''Step Up'' referansları ustaca kullanılmış. Ardından güzel bir geçiş ile Joell Ortiz verse'e başlıyor. Crooked ve Joell'in uyumu çarpıcı. İkisininde flowu benzer ve lirikleri psikopatça. Bence burada Joell Ortiz bir adım öne çıkmış.

Albümün son verse'ünde Eminem, kariyerinin en şeytani parçalarından Evil Twin'i andıran bir verse ile karşımızda. Ürkütücü nakarattan da anlayacağınız gibi şeytani Shady'i uyanırdığını görüyoruz. Olağanüstü bir ''Tupac-Biggie'' metaforu ile başlıyor. Bunu hemen ''Special Ed'' ve ''Wu-Tang'' metaforları takip ediyor. Takip eden ''The crown of thorns'' satırlarındaki wordplay, korkunç derecede iyi.. O ince satırın ardından Lord Jamar'ı hedef alan punchlinelar var. Lord Jamar, Eminem'e sırf beyaz olduğu için 'Hip hop evinde sadece bir misafir olduğunu' söylüyordu. Özellikle bu sözlerine çok sağlam cevap vermiş ve Lord Jamar'ın, üyesi olduğu hip-hop'ın efsane gruplarından ''Brand Nubian''ın en zayıf halkası olduğunu eklemiş. Verse'ün son bölümünde hip-hop piyasasındaki ortamı psikopatça betimliyor. Şeytani Shady'nin ortaya çıkışını engelleyemiyor.. Korku evi gibi verse...

Royce, Crook ve Joell öldürdü. Şeytan ise tabutu kapattı.. Bunu bir Slaughterhouse parçası kabul edelim. Eminem değil, 'kötü ikizi' Slaughterhouse'ın yeni üyesi.. By Joe.

9.5/10 

20. Alfred (Outro)
Prodüksiyon: Dr. Dre, Dawaun Parker & Andre Brissett

Albüm, yine Alfred Hitchcock‘ın Music to Be Murdered By albümünden “The Hour of Parting” parçasından korkutucu bir sample ile bitiyor..

''This concludes our 'danse macabre'
Portions of the proceeding were recorded
As for the rest of it, I'm very much afraid it was all in your mind
I don't intend to indulge in any post-mortem
If you haven't been murdered, I can only say
Better luck next time
If you have been, goodnight wherever you are...''

Sülfür kokusu alıyorum...

Albümün genel bir değerlendirmesini yaparsak; Alfred Hitchcock konseptini çok beğendim. Bu tema üzerinden korku motifi ustaca oluşturulmuş. Recovery'den bu yana ilk defa belirgin ve yaratıcı bir konsept var. Uzun süre sonra bir Eminem albümünde vasat soundlar yerine modern ve kaliteli soundlar dinledik. Ayrıca nakaratlar da son albümlerine göre daha güzel. Sürekli değişen flowlar ve sağlam storytelling örnekleri ile Eminem, bu departmanlarda hala elit seviyede olduğunu göstermiş. Çift anlamlı parçaların çokluğu da göze çarpıyor.

Son 5 solo albümünden farklı olarak birlikte çalıştığı konuk sanatçılarda çok daha iyi. Kendisi gibi 51. bölgeden kaçan Black Thought ve Crooked ile çalışması hip-hop adına önemli bir gelişmeydi. Ayrıca Joell Ortiz ve Q-Tip gibi önemli isimlerin yanı sıra, Bad Meets Evil'ın diğer yarısı ve en yakın dostu Royce da 5'9"nın da albüme katkısı çok güzel. Yazdığı üç sağlam verse dışında, kendi albümü için hazırladığı prodüksiyonları (You Gon' Learn ve Darkness) Eminem'e vermesi ona ne kadar değer verdiğini gösteriyor.

Eminem'in eleştirilerden ders çıkardığı bir diğer nokta ise prodüksiyonlar. Revival incelemesinde Eminem'in Trap ve Pop-Rap zemininden hızla uzaklaşıp daha modern bir soundlara yönelmesi gerektiğini belirtmiştim. Burada en önemli gelişmelerden biri de tek şarkı haricinde belirgin bir Trap prodüksiyonu olmamasıydı. Albümde özellikle "Premonition", "Stepdad", "You Gon' Learn" ve "Darkness" başta olmak üzere; "Never Love Again", "No Regrets" ve "Farewell" prodüksiyonları gerçekten nefis işler. "Unaccommodating", "Leaving Heaven", "Lock It Up" ve "I Will" prodüksiyonları ise hiç fena değil. Geri kalan prodüksiyonlar vasat veya özensiz. Prodüksiyonu kötü olsa da birinci sınıf lyricism ve A kalite flow örnekleri gördüğümüz parçalar ise, ''Marsh'', "Godzilla" ve "Yah Yah". Özellikle Yah Yah canavar gibi..

Eminem aslında çok önceden olgunlaşmış bir rapper. Bunu albümlerine yansıtamamasının sebebi yıllardır kendi soundunu bulamamış olmasıydı. Pop-Rap, Klasik Rock, Trap, ne olduğu belli olmayan vasat Funky beatlerden sonra ilk çıktığı zamanlardaki gibi Dr. Dre'nin ellerinde yeniden doğdu. Yine de en büyük sorunu müzik değildi. Eminem'in herkesi aynı anda memnun edebilmesi mümkün değil. Ne yaparsa yapsın kariyeri boyunca çok sert eleştiriler aldı. Şimdi de dinleyicileriyle birlikte büyümediği için eleştiriliyor. Neden hala 2000'lerin başındaki gibi yazdığı sorgulanıyor. Aslında 2009-2017'ye kadar daha olgun bir Eminem görsekte o zamanlarda Slim Shady'i çok az gösterdiği için eleştiriliyordu. En savunmasız albümünde (Revival) sırf bu yüzden büyük bir darbe yedi. Buna karşılık Kamikaze ve MTBMB'da onlara eski Slim Shady'i verdi. Bu sefer de neden Nas ve Jay-Z gibi yaşlandığını kabul edip eski lirikleri yerine daha önemli konulardan bahsetmediğini sorguluyorlar. Olgunlaşmasına fırsat vermeden olgun davranmasını istiyorlar. Eminem'in savaştığı tek bir kitle yok. Kendi hayranlarını mutlu etse, hiçbir şeyi beğenmeyen, her alanda her şeyi bilen hip-hop-head'leri memnun edemiyor. Onları memnun etse eleştirmenlerden darbe yiyor. Bir yandan da kızına laf söyleyecek kadar ileri giden boş rapperlara katlanmak zorunda. Tarzını değiştirdiği sırada sürekli hayran kaybedip, hayran kazanıyor. Yalnız unuttukları şey şu ki; Eminem hala underground'ın en iyileriyle rahatlıkla kapışabilir. Kızına laf atan önemsizler içinde iki satır yazması yeterli. Halen mainstream piyasasının da Kralı. Hiçbir promosyon yapmadan albümü listeleri alt üst edebilir. Medya ve eleştirmenlerle de baş edebilir. Eminem hip-hop simülasyonunun Neo'sudur. Gelmiş geçmiş en iyisi değil, ama kalemiyle olağanüstüdür. Tüm bunların dışında özel hayatında yaşadığı onca olumsuzluğa rağmen 2000'lerin başındaki kalitesini 2020'lere taşıması, onun bu oyundaki en büyük savaşçılardan biri olduğunu ortaya koyuyor.

8.5/10


Son olarak olası bir dissleşmeden bahsetmek istiyorum.

Albüm posterlerinden biri R.A. The Rugged Man'in, ''Legends Never Die'' albümünün kapağını andırması, R.A. hayranlarının ve kendisinin dikkatini çekmiş olacak ki Twitter'da isim kullanmadan Eminem'e dokundurmuş. Geçmişte ikisi arasında beef başlayacağı yönünde birçok spekülasyon yapılmıştı. Bunun sebebi R.A.'in birçok parçasında direkt veya isim vermeden Eminem'i disslemesiydi. Bu parçaların genelinde Eminem'e hep aynı konu üzerinden saldırmıştı; 90'ların sonunda Eminem'in tarzını çaldığını iddia ederek Slim Shady alter egosunu bu şekilde oluşturduğunu ima ediyordu. Birçok büyük rapperın insanlar fark etmeden underground rapperlarının tarzını çalarak özgünmüş gibi takıldığını ve Eminem'in de İnfinite albümünden sonraki ani tarz değişiminin bundan kaynaklandığını yine defalarca söyledi. Daha da ileri gitmişliği de var; Paul Rosenberg'in albümlerinin yayınlanmasına engel olduğunu iddia etti. Ancak Eminem bunlara hiçbir zaman cevap vermedi. R.A.'de uzun zamandır şarkılarında Eminem'den bahsetmese de (subliminal birkaç satır hariç) Lord Jamar gibi eleştirmen koltuğundan kışkırtıcı açıklamalar ve eleştirilerle sallamaya devam etti.

Uzun zamandır Eminem hakkında yorumda bulunmasa da MTBMB albüm posterlerinden birini fark etmiş olacak ki, albüm çıktıktan birkaç saat sonra Eminem'i disslediği parçalarında kullandığı kelimelerle; ''lol these mofuckas stay biting my shit their whole careers'' tweetini attı. Ayrıca Lord Jamar'a da arka çıktığı tweetleri de var. Bu da biraz ilginç bir konu, çünkü Lord Jamar beyaz rapperlara karşı ırkçı yaklaşımlarda bulundu. R.A.'de beyaz bir rapper olmasına rağmen Lord Jamar'ı görüşlerine hala destek çıkıyor. Eminem'in, Revival'dan sonra kendisine yöneltilen en ufak eleştiriye bile cevap verdiğini düşünürsek (yıllardır takmadığı Lord Jamar'a bile cevap verdi) R.A. The Rugged Man ile yaşayacağı en ufak kıvılcım tarihi bir dissleşmeye dönüşebilir. Açıkçası yıllardır bu ikilinin dissleşmesini bekliyorum. Em'de kariyerinde daha önce kendi seviyesinde bir MC ile dissleşmemişti. Acayip olurdu...


Yunus Emre Billiç (twitter.com/GallowsPole14)

1 yorum:

  1. Çoooook güzel ve derin bir inceleme olmuş. Çok zevk aldım okurken elinize sağlık

    YanıtlaSil